သတင္းစာဆရာ ဦးဝင္းတင္အား ခြဲစိတ္ရက္ မသိရေသး

နယူးေဒလီ။
။ ရန္ကုန္ေဆး႐ုံႀကီးတြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ ခြဲစိတ္ကုသရန္ ေဆး႐ုံတင္ထားသည့္ သတင္းစာဆရာႀကီး ဦးဝင္းတင္အား ခြဲစိတ္မည့္ရက္ အတိအက် မသိရေသးေၾကာင္း နီးစပ္သူမ်ား အဆိုအရ သိရသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ အဂၤါေန႔တြင္ အင္းစိန္ေထာင္မွ ရန္ကုန္ ေဆး႐ုံႀကီးတြင္ အူက်ေရာဂါျဖင့္ ေဆးကုသခံေနသည့္ သတင္းစာဆရာ ဦးဝင္းတင္အား လိုအပ္သည့္ က်န္းမာေရး စစ္ေဆးၿပီးေသာ္လည္း ယေန႔ညေနထိတိုင္ ခြဲစိတ္မည့္ရက္ ရက္ခ်ိန္းကိုမူ အတိအက် မသိရေသးေၾကာင္း ဦးဝင္းတင္၏ က်န္းမာေရးအား အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္ေပးေနသည့္ မိသားစုဝင္မ်ားက မဇိၩမကို ေျပာဆိုလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“လိုအပ္တဲ့ အီးစီဂ်ီ၊ X ray ၊ Ultra Sound ေတြ အကုန္႐ုိက္ၿပီး စစ္တာ။ အေျခအေန အကုန္ ေကာင္းပါတယ္။ ကာယကံ႐ွင္က ခြဲစိတ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေထာင္ထဲမွာ ေဆးစစ္ရင္းနဲ႔ ေနာက္ေတာ့လည္း ခြဲစိတ္ရမွာခ်င္း အတူတူ၊ အခု ခြဲစိတ္လိုက္ရင္ ေကာင္းပါတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ေဆး႐ုံ တင္လိုက္ရတာပါ။ ဒီညေနအထိေတာ့ မခြဲစိတ္ရေသးပါဘူး။ စိုးရိမ္စရာ အေျခအေန မ႐ွိပါဘူး” ဟု နီးစပ္သူက ေျပာသည္။
ေထာင္သက္တန္း ၁၈ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ႐ွိၿပီျဖစ္သည့္ သတင္းစာဆရာ ဦးဝင္းတင္ (၇၈ ႏွစ္) အား အျမန္ဆံုး လႊတ္ေပးသင့္ၿပီဟု ျမန္မာသတင္းသမဂၢ (BMA) မွ အတြင္းေရးမႉး ဦးစံမိုးေဝက မဇိၩမကို ယခုလို ေျပာသည္။
“လႊတ္ေပးသင့္တာၾကာလွၿပီ။ ေထာင္သက္ကလည္း ၾကာေနၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ ဦးဝင္းတင္ က်န္းမာေရးကို ေတာ္ေတာ္ စုိးရိမ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ၾကားတာက အျပင္ေဆး႐ုံ ေခၚလာတယ္ဆိုေတာ့ ဒါက ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ျဖစ္လို႔ ေထာင္ေဆး႐ုံ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အျပင္ေဆး႐ုံမွာ ကုရတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို စိုးရိမ္တဲ့ အေျခအေနဆိုတာ ထင္႐ွားပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ေနပါေစ၊ အသက္အ႐ြယ္ႀကီးမွာ ခြဲစိတ္ ကုသရတယ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ စိုးရိမ္ရတဲ့ အေျခအေနမွာ ႐ွိတယ္။ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ လႊတ္ေပးပါ၊ ေမတၱာ ရပ္ခံပါတယ္၊ ျမန္မာသတင္းသမဂၢအဖြဲ႔ကေန ေျပာလိုက္ပါရေစ” ဟု သူက ေျပာသည္။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွစတင္ကာ အက်ဥ္းခ်ခံထားရေသာ သတင္းစာဆရာႀကီး ဦးဝင္းတင္သည္ ပုဒ္မ ၂၁၆ ျဖင့္ ၃ ႏွစ္ ေထာင္ဒဏ္ေပးခံရၿပီး၊ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္ ၅ (ည) ျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၁၂ ႏွစ္ႏွင့္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တြင္ ေထာင္ဒဏ္ ၇ ႏွစ္ ဆက္တိုက္ အခ်ခံထားရသည္။
ယခုအခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေပါင္း ၁၉ဝဝ ေက်ာ္႐ွိၿပီး၊ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ မတ္လကုန္ပိုင္းတြင္ ရွိခဲ့ေသာ အေရအတြက္ထက္ ၇ဝဝ ေက်ာ္ တိုးလာေၾကာင္းႏွင့္ ႏွစ္႐ွည္ေထာင္ဒဏ္ က်ခံေနရသည့္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား၏ က်န္းမာေရးသည္ ပိုမို ဆိုးရြားလာေနေၾကာင္း ထိုင္းႏုိင္ငံအေျခစိုက္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား ကူညီေစာင့္ေ႐ွာက္ေရးအသင္း (AAPP) မွ တဲြဘက္အတြင္းေရးမႉး ကိုဘိုၾကည္က ယခုလို ေျပာသည္။
“ေထာင္ထဲမွာ လံုေလာက္တဲ့ အစာအဟာရ၊ အစားေသာက္ေတြ သူတို႔မရဘူး။ ႏွစ္႐ွည္ ၾကာလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ကိုယ္ခံစြမ္းအား တျဖည္းျဖည္းက်လာတယ္။ က်လာေတာ့ တျခား ကူးစက္ေရာဂါေတြ ဝင္လာတယ္။ တီဘီ၊ HIV တို႔၊ တျခားေဒသေတြမွာ ဌက္ဖ်ားေတြ ႐ွိတယ္။ ဒီေရာဂါေတြက အက်ဥ္းသားေတြကို အသက္ဆံုး႐ႈံးေစတဲ့ အရာေတြျဖစ္တယ္” ဟု သူက ေျပာသည္။
၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွ စတင္ကာ ယခင္ ကမၻာ့ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔ (CRC) မွ ျမန္မာႏိုင္ငံတဝွမ္း႐ွိ အက်ဥ္းဦးစီးဌာနမ်ား၏ လိုအပ္သည့္ ေဆးဝါးပံ့ပိုးမႈ ၅ဝ ရာခုိင္ႏႈန္း ကူညီမႈ ရပ္တန္႔ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေထာင္တြင္းရွိ အက်ဥ္းသားမ်ား အေျခအေနသည္ ပိုမို ဆိုးရြားလာေနေၾကာင္း ကိုဘိုၾကည္က ယခုလို ဆက္ေျပာသည္။
“CRC ဝင္လို႔မရေတာ့လို႔ ကူညီတဲ့အလုပ္၊ ေထာင့္ပံ့တဲ့အလုပ္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့လို႔ အက်ဥ္းသားေတြအတြက္ ေဆးဝါး မလံုေလာက္မႈ ျပႆနာ ပိုႀကီးထြားလာတယ္။ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ဆရာဝန္ေတြ မရွိဘူး။ တခ်ဳိ့ ေနရာေတြမွာဆိုရင္ ဆရာဝန္ေတာင္ မရွိဘူး။ အခ်ိန္မီ မကုသလို႔ အသက္ ဆံုး႐ႈံးသြားတာေတြလည္း ရွိတယ္” ဟု သူက ေျပာသည္။